چه کسی استقلال را کشت؟/ اینک، روح تازه در کالبد آبی!
بی‌تردید موفقیت یک تیم به عوامل مختلفی بستگی دارد و تمام اجزا باید به صورت هماهنگ و همگون فعالیت کنند. انتخاب سرمربی خوب هم جزو وظایف مدیریت یک باشگاه است.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، ساعتی پس از شکست سنگین و ناامیدکننده استقلال برابر ذوب‌آهن اصفهان در تهران، پنجره‌ای به روی هواداران عصبانی و خشمگین استقلال باز شد تا حداقل نفسی تازه کنند! بالاخره بلاتکلیفی و بازی با اسم‌ها به پایان رسید و اعلام شد که پیتسو موسیمانه سرمربی جدید آبی‌هاست. ساعتی بعد از اوج گرفتن شعارهای هواداران علیه مدیریت باشگاه استقلال و «حیا کن، رها کن»، نه کسی حیا کرد و نه مدیری رها، اما نام جدیدی به میان آمد بلکه آبی باشد روی آتش شعله‌ور شده هواداران.
استقلال در یکی از بدترین شب‌های خود سه گل از ذوب‌آهن دریافت کرد تا متحمل سومین شکست در تنها ۷ بازی شود. قرار گرفتن در رده یازدهم جدول با ۸ امتیاز و تفاضل منفی سه، مؤید آن است که این تیم نه تنها نتیجه بلکه روح و انگیزه تیمی را هم باخته. بازیکنانی که به نظر می‌رسد از هواداران هم ناامیدتر هستند. حالا هم احتمالاً مدیران استقلال انتظار دارند سرمربی جدید اهل آفریقای جنوبی، عصای جادویی‌اش را با خود به ایران بیاورد تا تمام مشکلات و مصائب را حل کند. اما بدیهی است که در فوتبال و برای موفقیت یک تیم، وجود سرمربیِ مناسب تنها یکی از ارکان است و نه همه آن.
شاید هم اوضاع همانطور باشد که آیاندا پاتوسی نوشته است. بازیکن سابق اهل آفریقای جنوبی استقلال در واکنش به انتخاب پیتسو موسیمانه، هموطنش به عنوان سرمربی آبی‌ها، چنین واکنشی داشت: «استقلال حالا در دستان فرد درستی است.» حتی اگر موسیمانه بهترین و ایده‌آل‌ترین انتخاب باشد برای موفقیت کافی نیست. مدیریت باشگاه استقلال و در رأس آن احمدی شهریاری و فرشید سمیعی باید تغییر رویه دهند.
بی تردید تصمیمات و نحوه مواجهه رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل استقلال با مشکلات، ضربات مهلکی به پیکر این تیم وارد کرده است. تیمی که از هر سو، تیری به سمت آن روانه شده و حالا انتظار این است که معجزه‌وار زنده شود و به مبارزه ادامه دهد. از سویی باید به پیشکسوتانی اشاره کرد که در مواقع ضرور کمکی به تیم نداشتند و بعضاً با اظهارات و مصاحبه‌های خود بر تنش‌ها افزودند. در این بین آنچه نباید فراموش شود، رکن مهم و اثرگذاری به نام هواداران است. آنها باید یک هدف واحد داشته باشند و آن موفقیت «استقلال» است. بنابراین باید از نام‌ها عبور کنند و هرکدام «زنده باد» خود را تنها نثار نام یا نام‌هایی نکنند که مورد علاقه و سلیقه‌شان است.
