راهنمای پول تو جیبی دادن به کودکان؛ مقدار، سن و نبایدها
راهنمای دادن پول جیبی به کودکان
پول توجیبی دادن به بچه ها یکی از اولین قدم ها در آموزش مدیریت مالی و مسئولیت پذیری است. اما سوال اصلی اینجاست که بهترین راه برای انجام این کار چیست؟ آیا باید هر هفته مبلغ مشخصی را پرداخت کنم؟ یا اینکه کودک باید خودش بتواند آن را مدیریت کند؟ در این مقاله به نکات مهم و روش های موثر در دادن پول جیبی به کودکان می پردازیم و به شما کمک می کنیم تا بهترین تصمیم را برای فرزندتان بگیرید.
مزایای کمک هزینه به فرزندان
طبیعتاً دادن پول جیبی به کوک مزایایی به همراه خواهد داشت که در زیر به برخی از آنها اشاره می شود:
- ارزش پول را بیاموزید: کودکان از سنین پایین به ارزش واقعی پول پی می برند و اهمیت آن را درک می کنند.
- مدیریت پول: با پول در جیب، کودکان یاد می گیرند که چگونه پول خود را مدیریت کنند و بین خرج کردن و پس انداز کردن یکی را انتخاب کنند.
- صبر و پس انداز: وقتی کودکان پول خود را پس انداز می کنند، یاد می گیرند برای خرید چیزهایی که می خواهند صبر کنند.
- آشنایی با پیامدهای تصمیمات مالی: کودکان از طریق تجربیات خود می آموزند که هزینه های بی پروا می تواند منجر به تمام شدن پول شود.
- مشاهده و مدلسازی: بچهها با تماشای نحوه مدیریت پول والدینشان چیزهای زیادی در مورد بودجه و خرید هوشمند میآموزند.
این مزایا نشان می دهد که دادن پول تو جیبی به کودکان می تواند به آنها کمک کند تا مهارت های مهمی را برای آینده بیاموزند و به افرادی مسئولیت پذیر و مستقل تبدیل شوند.
چه زمانی به فرزندانمان پول توجیبی بدهیم؟
قانون خاصی برای این موضوع وجود ندارد. اکثر کودکان مفهوم پول جیبی را در حدود 3 سالگی درک می کنند، اما این سن دقیق نیست. زمان مناسب به ویژگی های فردی کودک، شرایط محیطی و مهارت های قبلی بستگی دارد. بسیار مهم است که بدانید فرزند شما چقدر برای مدیریت پول آماده و درک است تا بتوانید بهترین زمان را برای شروع انتخاب کنید.
چقدر پول تو جیبی به بچه بدهیم؟
این بستگی به شرایط خانوادگی و آنچه شما منطقی می دانید دارد. هنگامی که فرزند شما بفهمد که در یک زمان چقدر پول دریافت می کند، بهتر می تواند نحوه خرج کردن آن را بیاموزد. شما می توانید بر اساس موارد زیر تصمیم بگیرید:
بودجه خانواده:
مقدار پول در جیب شما باید متناسب با درآمد خانواده باشد.
سن کودک:
مثلاً می شود هر هفته 50 هزار تومان به بچه پنج ساله و بچه هفت ساله ای که مدرسه می رود، داد; هر هفته 200 هزار تومان بده.
هدف از داشتن پول در جیب:
اگر پولی که در جیبت دارید برای حمل و نقل، ناهار یا پس انداز است، مقدار آن باید متناسب با این هزینه ها باشد.
این نکات به شما کمک می کند تا مقدار مناسب پول جیبی فرزندتان را تعیین کنید و به او در یادگیری مدیریت مالی کمک کنید.
چه پولی می توانید به فرزندتان بدهید؟
کودکان می توانند برای خرید یک اسباب بازی یا بازی خاص پس انداز کنند. از پول جیبی می توان برای گردش های خاص مانند رفتن به سینما نیز استفاده کرد. خرید هدیه برای خواهران، برادران و بزرگترها راه دیگری برای گذاشتن پول در جیب شماست. کودکان همچنین می توانند از پول خود برای صرف ناهار در مدرسه استفاده کنند. از طریق این روش ها، آنها یاد می گیرند که چگونه پول خود را مدیریت کنند و مسئولیت پذیری را در سنین پایین تجربه کنند.
12 اصل مهم در مورد دادن پول جیبی به کودکان
بازه زمانی مناسب را تعیین کنید:
ابتدا پولی را که در جیب خود دارید به صورت روزانه یا یکبار در میان پرداخت کنید و به مرور زمان آن را افزایش دهید.
مدیریت هزینه:
برای بچه ها توضیح دهید که چه پولی برای خرید در جیب است و چه چیزی نیست.
مقدار مناسب پول:
مقدار پولی که در جیب شماست باید متناسب با سن، مسئولیت ها و وضعیت اقتصادی خانواده باشد.
تشویق حفاظت:
کودکان را تشویق کنید تا مقداری از پول جیبی خود را پس انداز کنند تا ارزش پول را درک کنند.
تهیه دستورالعمل های مالی:
با کودکان در مورد مقدار پولی که باید پس انداز، خرج یا اهدا کنند صحبت کنید.
استقلال نسبی:
به کودکان اجازه دهید آزادی نسبی داشته باشند تا از پول جیبی خود استفاده کنند.
پرداخت منظم:
پول جیبی باید به طور مداوم و منظم پرداخت شود تا فرزندان شما بتوانند برنامه ریزی کنند.
مبلغ ثابت:
مقدار پول در جیب نباید به وضعیت خوب یا بد والدین بستگی داشته باشد و ثابت بماند.
اجتناب از پرداخت زودهنگام:
پول بیشتری در جیب خود نگذارید یا آن را زودتر پرداخت نکنید.
استفاده از حساب بانکی:
پولی را که در جیب بچه های بزرگتر است به حساب بانکی آنها واریز کنید تا با عابر بانک آشنا شوند.
تشویق پیشنهاد پس انداز:
پس انداز را در مکانی قابل مشاهده مانند جعبه یا لیوان قرار دهید تا کودکان بتوانند پس انداز خود را در حال رشد ببینند.
کمک مشاور:
هنگام مواجهه با مشکلات رفتاری و عاطفی در کودکان، از یک روانشناس مجرب کمک بگیرید.