حکم تجافی در نماز | حکم نیم خیز نشستن در نماز از نظر مراجع تقلید مختلف
نماز احکامی دارد که بهتر است در انجام این فریضه دینی به آن توجه کنیم. یکی از این احکام، قصاص در نماز است که هر مرجعی در مورد آن نظر متفاوتی دارد. در این مطلب تقلیدهای مختلف از ستاره حاکم تجفی در نماز را می خوانید.
منظور از تجفی چیست؟
تجافی در لغت به معنای در جای خود نبودن و از جایش برداشتن چیزی است و در احکام اسلام به معنای دور کردن بازوها و آرنج ها از پهلو و قرار دادن آنها مانند دو بال باز، بلند کردن شکم از زمین، بلند کردن است. زانوها از زمین و به حالت نیمه ایستاده است.
تاجفی در رکوع دستها را مانند دو بال باز باز می کند و در سجده شکم را از زمین بلند می کند و دست ها را مانند دو بال باز می گذارد و در حال شهادت امام زانوها را از زمین بلند می کند و روی سینه می نشیند و می گذارد. انگشتان دست دست زمین را لمس می کند.
پیشنهاددر ستاره نیز می توانید قاعده آموزش رقص، قاعده خرید و فروش مو و حکم فال را در اسلام بخوانید.
حکم قصاص در نماز چیست؟
امام خمینی در تحریر الوسیله درباره تجفی ماموم در رکعت دوم امام جماعت می نویسد: «اگر امام در رکعت دوم امام را بفهمد، قرائت آن را تحمل می کند و از آن پیروی می کند. امام در القنوت و تشهد، پس از قیام در رکعت دوم، باید از خواندن آن خودداری کند، مگر اینکه امام حمد را بخواند «ای تسبیح، اگر به رکعت دوم امام رسید، امام در این رکعت قرائت او را بر عهده می گیرد و ماموم در قنوت و تشهد به امام اقتدا می کند. او برای رکعت دوم می ایستد، خواه ناخواه. امام حمد یا تسبیحات می‌خواند، قرائت بر او واجب است، زیرا آن رکعت، رکعت سوم امام است.
تشهد در بین نماز
احتیاط واجب آن است که در حال خواندن تشهد به حالت نیمه دراز کشیده بنشیند.
تشهد و سلام در پایان نماز
می تواند بایستد و بقیه نماز را بخواند یا نیمه ایستاده بنشیند تا امام سلام کند سپس بایستد.
در شهادت
اگر ماموم در رکعت دوم یا آخر نماز از امام جماعت تقلید کند، در تشهد امام جماعت تعجب می کند. یعنی انگشتان و پاهایش را روی زمین می گذارد و زانوهایش را بالا می آورد. بنابر نظر مراجعی مانند آیت‌الله خامنه‌ای، آیت‌الله مکارم شیرازی، آیت‌الله وحید خراسانی و آیت‌الله سیستانی، احتیاط واجب تعجب در تشهد رکعت دوم است. ولی در رکعت چهارم، نمازگزار می تواند تاجفی کند یا برخیزد و بقیه نماز را بخواند. طبق نظر فقها، نمازگزار در حال تعجب می تواند ساکت بماند یا تشهد یا ذکر دیگری بگوید.
در رکوع و سجود
یعنی باز کردن آرنج که برای آقایان توصیه شده است. به این کار در رکوع «تجنیح» می گویند که فرد در حالت رکوع دست و آرنج خود را از بدن بیرون می آورد و فقط کف دست را روی زانو می گذارد. در روایات به بلند کردن شکم از روی زمین و قرار دادن دست ها مانند دو بال باز «تخوی» گفته می شود. رکوع و سجود مرد مستحب است. البته ملااحمد نراقی فقیه شیعه در قرن سیزدهم قمری در کتاب مستند الشیعه از فاضل نقل کرده است که تجفی به معنای بلند کردن شکم از زمین در حال سجده است زیرا بدون تجفی سجده نمی شود. برآورده شد.
تاجفی در سجده
مستحب است نمازگزار در حال سجده تعجب کند; یعنی معده را از روی زمین بلند کردن.
نمازگزار در حال اقامه نماز چه وظیفه ای دارد؟
دو حالت دارد:
حالت اول
در تشهد اول وقتی امام تشهد می‌خواند و نماز یک رکعت تأخیر می‌افتد، باید به حالت تجافی بنشیند و بهتر است سه کار انجام دهد.
- اول: سکوت
- دوم: تشهد (این بهترین است)
- سوم: ذکر مطلق
حالت دوم
حالت دوم رکعت چهار نماز است، وقتی امام تشهد و سلام می‌خواند، نمازگزار باید به حالت تجفه بنشیند و در تشهد، یکی از سه مطلب فوق را بگوید، ولی در سلام، بهتر است. برای انجام کاری بین این دو:
- اول: Skutop
- دوم: ذکر مطلق
نظر مرجع تقلید در مورد تجفی (نیمه نشستن در نماز جماعت)
آیات اعظم اراکی، نوری همدانی
کسی که در هنگام خواندن تشهد رکعت آخر امام یک رکعت از امام عقب است می تواند بایستد و نماز را تمام کند یا انگشتان و سینه خود را روی زمین بگذارد و زانوهای خود را بالا نگه دارد و صبر کند تا امام بگوید. سلام و بعد بلند شو
آیت الله مکارم شیرازی
کسی که یک رکعت از امام عقب است، وقتی امام تشهد می‌خواند، احتیاط آن است که زانوهایش را از زمین بلند کند و انگشتان و سینه‌اش را روی زمین بگذارد و بنابر احتیاط مستحب با او تشهد بخواند. یا ذکر بگوید و در صورت تشهد بالاخره بنابر احتیاط واجب باید صبر کند تا امام سلام کند و سپس برخیزد و ادامه دهد.
آیت الله خامنه ای
اگر امام جماعت تشهد می‌خواند و مأموم یک رکعت بعد اقتدا کرده باشد، احتیاط واجب آن است که بیدار باشد و بتواند تشهد یا تسبیح بخواند.
آیات اعظم گلپایگانی، صافی گلپایگانی
کسی که یک رکعت از امام عقب است، بنابر احتیاط واجب وقتی امام تشهد رکعت آخر را می‌خواند، باید انگشتان و سینه‌اش را روی زمین بگذارد و زانوها را بالا نگه دارد و صبر کند تا امام بخواند. تشهد نماز و سپس برخیز و انتظار واجب نیست. تا امام سلام کند.
آیات اعظم خویی، سیستانی، تبریزی
بهتر است کسی که یک رکعت از امام عقب است، وقتی امام تشهد رکعت آخر را می‌خواند، انگشتان و سینه‌اش را روی زمین بگذارد و زانوهایش را بالا نگه دارد و صبر کند تا امام بگوید. سلام نماز و سپس برخیز و اگر بخواهد جدا شود مانعی ندارد (خویی، تبریزی: ولی اگر از اول نیت کند اشکال دارد).
آیت الله فاضل لنکرانی
کسی که در هنگام خواندن تشهد رکعت آخر امام یک رکعت از امام عقب است می تواند نیت کند و برخیزد و نماز را تمام کند یا انگشتان و سینه خود را بر زمین بگذارد و زانوهای خود را بالا نگه دارد. صبر کن تا امام سلام کند و سپس برخیزد.
نماز احکامی دارد که بهتر است در انجام این فریضه دینی به آن توجه کنیم. یکی از این احکام، قصاص در نماز است که هر مرجعی در مورد آن نظر متفاوتی دارد. در این مطلب تقلیدهای مختلف از ستاره حاکم تجفی در نماز را می خوانید.
منظور از تجفی چیست؟
تجافی در لغت به معنای در جای خود نبودن و از جایش برداشتن چیزی است و در احکام اسلام به معنای دور کردن بازوها و آرنج ها از پهلو و قرار دادن آنها مانند دو بال باز، بلند کردن شکم از زمین، بلند کردن است. زانوها از زمین و به حالت نیمه ایستاده است.
تاجفی در رکوع دستها را مانند دو بال باز باز می کند و در سجده شکم را از زمین بلند می کند و دست ها را مانند دو بال باز می گذارد و در حال شهادت امام زانوها را از زمین بلند می کند و روی سینه می نشیند و می گذارد. انگشتان دست دست زمین را لمس می کند.
پیشنهاددر ستاره نیز می توانید قاعده آموزش رقص، قاعده خرید و فروش مو و حکم فال را در اسلام بخوانید.
حکم قصاص در نماز چیست؟
امام خمینی در تحریر الوسیله درباره تجفی ماموم در رکعت دوم امام جماعت می نویسد: «اگر امام در رکعت دوم امام را بفهمد، قرائت آن را تحمل می کند و از آن پیروی می کند. امام در القنوت و تشهد، پس از قیام در رکعت دوم، باید از خواندن آن خودداری کند، مگر اینکه امام حمد را بخواند «ای تسبیح، اگر به رکعت دوم امام رسید، امام در این رکعت قرائت او را بر عهده می گیرد و ماموم در قنوت و تشهد به امام اقتدا می کند. او برای رکعت دوم می ایستد، خواه ناخواه. امام حمد یا تسبیحات می‌خواند، قرائت بر او واجب است، زیرا آن رکعت، رکعت سوم امام است.
تشهد در بین نماز
احتیاط واجب آن است که در حال خواندن تشهد به حالت نیمه دراز کشیده بنشیند.
تشهد و سلام در پایان نماز
می تواند بایستد و بقیه نماز را بخواند یا نیمه ایستاده بنشیند تا امام سلام کند سپس بایستد.
در شهادت
اگر ماموم در رکعت دوم یا آخر نماز از امام جماعت تقلید کند، در تشهد امام جماعت تعجب می کند. یعنی انگشتان و پاهایش را روی زمین می گذارد و زانوهایش را بالا می آورد. بنابر نظر مراجعی مانند آیت‌الله خامنه‌ای، آیت‌الله مکارم شیرازی، آیت‌الله وحید خراسانی و آیت‌الله سیستانی، احتیاط واجب تعجب در تشهد رکعت دوم است. ولی در رکعت چهارم، نمازگزار می تواند تاجفی کند یا برخیزد و بقیه نماز را بخواند. طبق نظر فقها، نمازگزار در حال تعجب می تواند ساکت بماند یا تشهد یا ذکر دیگری بگوید.
در رکوع و سجود
یعنی باز کردن آرنج که برای آقایان توصیه شده است. به این کار در رکوع «تجنیح» می گویند که فرد در حالت رکوع دست و آرنج خود را از بدن بیرون می آورد و فقط کف دست را روی زانو می گذارد. در روایات به بلند کردن شکم از روی زمین و قرار دادن دست ها مانند دو بال باز «تخوی» گفته می شود. رکوع و سجود مرد مستحب است. البته ملااحمد نراقی فقیه شیعه در قرن سیزدهم قمری در کتاب مستند الشیعه از فاضل نقل کرده است که تجفی به معنای بلند کردن شکم از زمین در حال سجده است زیرا بدون تجفی سجده نمی شود. برآورده شد.
تاجفی در سجده
مستحب است نمازگزار در حال سجده تعجب کند; یعنی معده را از روی زمین بلند کردن.
نمازگزار در حال اقامه نماز چه وظیفه ای دارد؟
دو حالت دارد:
حالت اول
در تشهد اول وقتی امام تشهد می‌خواند و نماز یک رکعت تأخیر می‌افتد، باید به حالت تجافی بنشیند و بهتر است سه کار انجام دهد.
- اول: سکوت
- دوم: تشهد (این بهترین است)
- سوم: ذکر مطلق
حالت دوم
حالت دوم رکعت چهار نماز است، وقتی امام تشهد و سلام می‌خواند، نمازگزار باید به حالت تجفه بنشیند و در تشهد، یکی از سه مطلب فوق را بگوید، ولی در سلام، بهتر است. برای انجام کاری بین این دو:
- اول: Skutop
- دوم: ذکر مطلق
نظر مرجع تقلید در مورد تجفی (نیمه نشستن در نماز جماعت)
آیات اعظم اراکی، نوری همدانی
کسی که در هنگام خواندن تشهد رکعت آخر امام یک رکعت از امام عقب است می تواند بایستد و نماز را تمام کند یا انگشتان و سینه خود را روی زمین بگذارد و زانوهای خود را بالا نگه دارد و صبر کند تا امام بگوید. سلام و بعد بلند شو
آیت الله مکارم شیرازی
کسی که یک رکعت از امام عقب است، وقتی امام تشهد می‌خواند، احتیاط آن است که زانوهایش را از زمین بلند کند و انگشتان و سینه‌اش را روی زمین بگذارد و بنابر احتیاط مستحب با او تشهد بخواند. یا ذکر بگوید و در صورت تشهد بالاخره بنابر احتیاط واجب باید صبر کند تا امام سلام کند و سپس برخیزد و ادامه دهد.
آیت الله خامنه ای
اگر امام جماعت تشهد می‌خواند و مأموم یک رکعت بعد اقتدا کرده باشد، احتیاط واجب آن است که بیدار باشد و بتواند تشهد یا تسبیح بخواند.
آیات اعظم گلپایگانی، صافی گلپایگانی
کسی که یک رکعت از امام عقب است، بنابر احتیاط واجب وقتی امام تشهد رکعت آخر را می‌خواند، باید انگشتان و سینه‌اش را روی زمین بگذارد و زانوها را بالا نگه دارد و صبر کند تا امام بخواند. تشهد نماز و سپس برخیز و انتظار واجب نیست. تا امام سلام کند.
آیات اعظم خویی، سیستانی، تبریزی
بهتر است کسی که یک رکعت از امام عقب است، وقتی امام تشهد رکعت آخر را می‌خواند، انگشتان و سینه‌اش را روی زمین بگذارد و زانوهایش را بالا نگه دارد و صبر کند تا امام بگوید. سلام نماز و سپس برخیز و اگر بخواهد جدا شود مانعی ندارد (خویی، تبریزی: ولی اگر از اول نیت کند اشکال دارد).
آیت الله فاضل لنکرانی
کسی که در هنگام خواندن تشهد رکعت آخر امام یک رکعت از امام عقب است می تواند نیت کند و برخیزد و نماز را تمام کند یا انگشتان و سینه خود را بر زمین بگذارد و زانوهای خود را بالا نگه دارد. صبر کن تا امام سلام کند و سپس برخیزد.
