آیا میدانید کدام درخت نماد صلح است؟

کدام درخت را نماد صلح می دانند؟

درخت زیتون یا شاخه زیتون به عنوان نماد صلح شناخته می شود. قدمت این نماد به پنج قرن قبل از میلاد می رسد و زادگاه آن یونان باستان است. یکی از دلایلی که درخت زیتون را به عنوان نماد صلح می شناسند این است که درخت زیتون برای به ثمر رساندن نیاز به زمان و مراقبت نسبتاً طولانی دارد و همین امر باعث شده است که درخت زیتون به عنوان میوه در لقب بگیرد برای رسیدن به این هدف، مردم باید صبور و آرام باشند. امروزه شاخه زیتون در اکثر سازمان های مرتبط با صلح مانند سازمان ملل متحد، شورای جهانی صلح یا یونیسف دیده می شود.

در یونان باستان، زیتون نماد برکت بود و یکی از عوامل دور نگه داشتن ارواح شیطان از انسان به شمار می رفت. زیتون همچنین یکی از شناسه های ارینی، الهه صلح در یونان باستان است. در اساطیر یونان نیز شخصیتی به نام آتنا وجود دارد که به الهه خرد معروف است. آتن طبق سنت درخت زیتون را به مردم آتن داد و مردم آتن به افتخار او نام شهر خود را آتن گذاشتند.

زیتون در ادیان مختلف

در نظر یهودیان زیتون علاوه بر اینکه نشانه صلح و آرامش است، نماد روشنایی و روشنایی نیز هست و مستقیما در مراسم مذهبی این قوم حضور دارد. مثلاً معجزه چنوکا و سوزاندن روغن زیتون به مدت هشت شبانه روز دلیل برگزاری هشت روز حنوکا است. Chanukah یکی از معجزات تاریخ یهود را به یاد می آورد. بر اساس این داستان، تنها چراغی که در زمان جنگ با یونانیان در کنیسه مکابیان باقی مانده بود، در حالی که فقط یک روز روغن (زیتون) داشت، هشت روز روشن ماند.

همچنین در گذشته در مراسم سبت (روز سبت وارد هفتمین روز خلقت) می شد، روغن زیتون را در چراغ می سوزاندند و در روز درختکاری برای زیتون دعا می کردند و برای کشت آنها طلب برکت می کردند. فلسفه کلی مراسم ایلانوت (جشن درختان) برکت دادن به محصول درختان و زمین است و با خواندن براشا (دعای) همه برای میوه دادن درختان در سال آینده دعا می کنند.

از جمله میوه هایی که در این عید بر آنها نماز می خوانند و می خورند، زیتون است. روغن زیتون سوختی است که در هفت چراغدان یا منوره ریخته می شود و از مظاهر نعمت خداوند به شمار می رود. منورا یک منوره مقدس یهودی است که در معبد مقدس اورشلیم استفاده می شد. برخی از مفسران یهودی آن را نمادی از بوته سوزان می دانستند که موسی از طریق آن با خدا صحبت می کرد.

در دین مبین اسلام و در کتاب قرآن زیتون شش بار در آیات مختلف به تنهایی با میوه های دیگر و یا غیر مستقیم ذکر شده است. حتی خداوند به او سوگند یاد می کند و سپس به سینا اشاره می کند، دره ای که موسی (علیه السلام) در آنجا خدا را ملاقات کرد. به گفته مفسران دینی، این امر حاکی از قداست مکه و قبله اول برای مسلمانان است (بیت المقدس – منطقه ای معادل لبنان، سوریه و فلسطین امروزی).

سوگند به انجیر و زیتون و سوگند به نعمت و شهر امن که انسان را در بهترین حالت بیافرینیم (سوره تین، آیات 2-4). این میوه که با وجود نام علمی Olea Europeea است، میوه ای اروپایی نیست، بلکه بومی شمال شبه جزیره عربستان کنونی یا فنیقیه باستان است و در شرق و غرب جهان پراکنده شده است.

نماد گل خشخاش سفید

اگر سفید را رنگ صلح، کبوتر را حیوان صلح و زیتون را میوه صلح بدانیم، خشخاش سفید نیز گل صلح است. در سال 1933، زمانی که ترس شدیدی از جنگ در اروپا وجود داشت، گروهی از زنان صلح‌طلب و ضد جنگ شروع به توزیع خشخاش سفید بر روی قبور کشته شدگان جنگ جهانی اول کردند. آن زمان بود که لژیون سلطنتی بریتانیا آماده شد تا با خشخاش سرخ این شهدا را گرامی بدارد. فرقه با خشخاش قرمز مشکلی نداشت و آن را جایگزین کرد زیرا خشخاش سفید می توانست نماد صلح و عدم خونریزی باشد.

در سال 1933، اتحادیه تازه تاسیس پیمان صلح (PPU) که ​​بزرگترین سازمان صلح بریتانیا در طول جنگ به شمار می رفت، به این جنبش پیوست و دسته های خشخاش سفید را توزیع کرد و آنها را نماد صلح و تعهد به صلح و مدارا دانست. . جلوگیری از جنگ در واقع در سال 1933 اتحادیه بیعت توزیع خشخاش سفید را به عنوان نماد یادبود شهدای جنگ بدون هیچ گونه مراسم نظامی معرفی کرد.